«Ուսումնական գարուն» նախագծի շրջանակներում ես ընթերցել եմ Հովհաննես Թումանյանի «Իմ ընկեր Նեսոն» պատմվացքը։Պտմվացքը Հովանես Թումանյանի մանկության և իր ընկեր Նեսոյի մասին է։Թումանյանը հիշում էր իր մանկության տարիները երբ նրանք ցերեկները խաղում էին իսկ երեկոները հեքիաթներ էին պատմում։ Ամենից շատ Նեսոն էր հեքիաթ պատմում։Երբ նրանք մեծանում են ով հնարավորություն ուներ նա գնում էր քաղաք սովորելու։Թումանյանը երբ որ գնում է քաղաք նա համեմատում է իրենց գյուղի հետ և տեսնում է որ քաղաքը ավելի գեղեցիկ է և մաքուր քան իրենց գյուղը։Իսկ հենց որ Թումանյանը հետ է գալիս գյուղ նրա ընկերները հեռանում են նրանից և մի օր Թումանյանը հենց որ պետք է գնա քաղաք սովորելու նրանք վարձում են Նեսոյի հայրիկի ձին։ Թումանյանը և Նեսոն շարժվեցին Թումանյանը նստած էր ձիու վրա իսկ Նեսոն ձիու հետեվից էր վազում.։ Թումանյանը մտածեց որ այդպես ճիշտ չէ որ Նեսոն քայլի իսկ ինքը ձիու վրա նստած գնա ։ Թումանյանը Նեսոին ասում է, որ հերթով նստեն։ Ճանապարհին Թումանյանը Նեսոին առաջարկում է ձմերուկ ուտել և ձմերուկը տվեց նեսոին և դանակ տվեց որ ձմերուկը. կտրի իսկ Նեսոն գողացավ դանակը իսկ Թումանայանին ասեց որ քեզ եմ տվել ; Հենց որ հասան նրանք քաղաք և Նեսոն գնաց Թումանյանը նեսոին նվեր գնեց հենց որ Նեսոն եկավ նա տվեց նվերը և վարձի գումարը և դրանից հետո Նեսոն Թումանյանին ասեց որ մի թեյի գումար չէս տա։ԵՎ այդ պահին Թումանյանը իրեն վատ զգաց որ անգամ նվերից հետո Նեսոն ուզում է թեյի փող ։ Թումանյանը տխրեց բայց տվեց Նեսոյին թեյի գումար։ Իսկ մի օր հենց որ Թումանյանը հետ է գալիս քաղաքից նա տեսնում է որ Նեսոյին ծառին են հենել և ծեծում են գողության համար և Թումանյանը գնաց որ նրան ազատ արձակեց։Ու նա մտածում է որ եթե Նեսոն էլ գումար ունենար և սովորեր միգուցե լավ մարդ դառնար և գողություն չաներ։